روزی تمام بدنم را پر از نقاشی می‌کنم و پشت همه‌ی حرف‌های سنگینی که برای خودم ساخته‌ام قایم می‌شوم. آن وقت می‌توانم بدون این‌که نگران نگاه تیز کسی بر روی تن نحیفم باشم آتشی روشن کنم و با نقاشی‌ها برقصم.
- نِـرو
- چهارشنبه ۳۱ فروردين ۰۱
اعتیاد به نوشتن، مجازاتی ست که از گناهان زندگی قبلی‌ام به دوش می‌کشم.
منوی وبلاگ