اسلحه را در دستان او دیدم، ولی می‌دانم که او قاتل نیست. نه نه مطمئنم که می‌گویید که تو نمی‌توانی فرق یک گوجه پخته له شده را با سر انسانی که با چکش ویران شده تشخیص بدهی، ولی او قاتل نیست. باد چگونه می‌تواند کسی را بکشد؟ سبزه و گل نمی‌توانند. او فقط در ذهنش، در یکجای تاریکی که حتا من هم نمی‌توانستم انگشتم را در آن فرو کنم، آن‌ها را هر روز دار می‌زد. من این را می‌دانستم ولی به روی خودم نیاوردم چون آن‌ها هیولا بودند. چگونه انتظار داشتند به قتل نرسند وقتی تا این حد خون او را مکیده بودند.و حالا شما می‌خواهید انتقام هیولا را از خود شخص نسیم بگیرید؟ او مزه شهد می‌دهد. او... او لطیف‌ترین موجودی‌ست که این اطراف می‌توانید پیدا کنید.
✫
یک هرج و مرج شاعرانه
نظرات (۲)
violet snicket
- پنجشنبه ۲۰ ارديبهشت ۰۳
- ۱۸:۱۰
وای این خیلی برای من قابل لمس بود. منم همچین شخص نسیم طوری رو می شناسم که حتی اگه تبر هم به دست بگیره باور نمی کنم بخواد کسی رو تیکه تیکه کنه.
پ.ن: احیانا واقعی که نبود؟
پ.ن: احیانا واقعی که نبود؟
اگه واقعی بود الآن با پولی که از فروختن اعضا به دست آورده بودم چندتا بیتکوین خریده بودم و اینجا ول معطل نبودم :(((((
violet snicket
- جمعه ۲۱ ارديبهشت ۰۳
- ۱۷:۱۵
اوه. یعنی خودت میای خرابکاریای نسیم رو جمع می کنی؟ مسئولیت قتل ها رو هم به عهده می گیری چون مطمئنی اون قاتل نیست؟
این نوشته در مورد دو نفر نیست. در واقع داره اتفاقی که ممکنه بعد از یه اشتباه توی مغز طرف گذشته باشه رو توصیف می‌کنه. اینجوری تصورش کن: سر صحنه قتل یه قسمتی از وجود قاتل از بدنش جدا شده و داره صحنه رو از دید شخص سوم می‌بینه. اینا تفکراتشه.
در نتیجه شخص نسیم و مقتول و قاتل، همه منم.
اعتیاد به نوشتن، مجازاتی ست که از گناهان زندگی قبلی‌ام به دوش می‌کشم.
منوی وبلاگ